Koning, Keizer, Admiraal, poepen doen we allemaal!

Dit was alweer de vierde week in het verre en warme Ghana. Bedankt voor jullie leuke reacties onder de blog. Toch fijn om te weten dat in ieder geval iemand het leest en ik mijn levensverhaal niet voor niks op straat gooi ;). Het leven thuis en op school begint normaal te worden. Ik heb m’n plekje hier wel gevonden al begin ik langzaam wel wat dingen in Nederland te missen.
’s Maandags op school gingen ze weer marcheren, maar dit keer in het park. Natuurlijk ging Imke mee, maar wist ik veel dat we met z’n alle in één trotrobusje die kant op moesten. Dus met 40 man in het busje. Niet de een op de ander z’n schoot maar met z’n 3e op elkaar! Gelukkig was het niet ver naar het park. Daar aangekomen bleken er nog meer scholen te zijn, het was schijnbaar een soort generale repetitie. Van de 40 scholen mocht onze school als 5e en hoefde dus niet zo lang te staan wachten in de zon. Ze marcheren dan een rondje om het veld op de maat van de muziek. Op zich heeft het wel iets! Na school ik al mijn kleren gewassen en te drogen gehangen aan de waslijn. En toen stond opeens het perceel naast ons huis in brand. Iemand had het aangestoken, waarom geen idee! Maar ik had wel een vermoeden, waarschijnlijk om mij te pesten want de wind en dus ook alle rook waaide recht richting mijn net gewassen kleren :(, zielige ik.

Er werd deze week iedere dag geoefend met marcheren. In de volle zon zweten de kinderen zich een ongeluk maar ze vinden het ook echt leuk om te doen. Dinsdag ging ik ook een poging wagen. Ik sloot aan bij de meiden en probeerde hetzelfde te doen als ik. Serieus werd er niet meer gemarcheerd, want iedereen was aan het kijken en lachen om mij. Ik kreeg even een snelcursus van Sir Maxwell en daarna poging 2. Het ging eigenlijk best goed, maar nog steeds vond iedereen het heel grappig dat ik mee deed. Ach, heb ik dat ook een keer geprobeerd. Tijdens de overige lessen had een leraar wel een heel rare manier om de leerlingen te straffen als ze een antwoord niet weten. ze moesten voor in de klas als een motorrijder gaan zitten en vooral ver door de knieën zakken. Ook op een been gaan staan, voorover buigen en met één vinger de grond aan tukken. En lang dat ze zo moesten blijven staan, tot huilens toe!

’s Woensdags tijdens de kerkdienst op school kwam James melden dat ik met mijn laptop naar de Vodafone winkel moest gaan want daar zat Otu op me te wachten (om eindelijk mijn internet te maken!!!). Hij gaf me geld zodat ik de laptop thuis kon halen en na het gebeuren in de winkel weer terug kon richting school. Ik met de taxi naar huis, maar natuurlijk heb ik dat weer en was er niemand thuis. Dus weer terug naar school, James sleutel gekregen, en poging 2 richting huis. Aangekomen bij de winkel hadden ze mijn stick gemaakt, daar was ook iets mis mee. Maar hij reageerde nog steeds niet in mijn laptop. Natuurlijk kan niemand mij daar helpen want mijn laptop is in het Nederlands. Ik dus naar het internetcafé om Pieters beschrijving voor de taal te wijzigen uit te voeren. Maar ik met mijn computervingers kom er natuurlijk niet uit. Beetje gefrustreerd klapte ik mijn laptop dicht en zei ‘laat maar’. Wat Otu daar niet aan snapte geen idee, want hij nam me mee naar een ander internetcafé waar de mannen beweerde dat ze de laptop konden maken. Na ongeveer 2 uur wachten zei ik tegen die man, als het niet lukt stop dan liever. Ik had het wel een beetje gehad daar. Tijdens het wachten vroeg Otu me opeens 5 cedi. Ik geef hem 5 cedi omdat ik dacht dat hij die man van het internetcafé ging betalen. Maar hij liep weg en kwam terug met 2 flesjes drinken en 2 pakjes koekjes. Had ik gezegd dat ik honger of dorst had? Nee! Maar hij begon lekker te smullen van zijn koekjes en zijn drinken. Ik stopte het expres overdreven in mijn tas en pakte een banaan eruit een at die op. Beetje aparte manier om jezelf te trakteren, ik hou daar niet zo van!
Nog meer gefrustreerd leek het me beter om niet meer terug naar school te gaan. Thuis aangekomen vroeg ik of ik Arnolds laptop kon lenen om met mijn internetstick even te contacten met de buitenwereld. De laptop is niet de snelste dus het duurt wel 5 minuten voordat een site geladen is, maar alles beter dan niks! Eindelijk, ik moet eerlijk zeggen dat ik dat wel even had gemist.

Donderdag op school vroegen alle leraren waarom ik gisteren niet op school was. Toen ik vertelde over mijn internetstick was het goed. Zolang ik maar niet ziek ben geweest is het allemaal prima. Ze zijn allemaal erg bekommerd om me.

Vrijdag was het dan zover. 6 maart 2015, Ghana is vandaag 58 jaar onafhankelijk, een nationale feestdag dus. James had me donderdag gezegd dat het om 7 uur begon in het park dus ik stond om half 7 aangekleed en wel klaar. Toen ze vroegen waar ik naar toe ging, en ik antwoorde het park zeiden ze dat ik veel te vroeg klaar stond. We hoefde er pas rond 9 uur te zijn. Oké, heel fijn dit. Om 9 uur zei Lawrence dat hij zich ging omkleden en dat we dan meteen zouden gaan. Een half uur later stond hij eigenlijk klaar en waren we aangekomen bij het park net te laat om onze school te zien marcheren, beetje jammer. De kids waren wel heel blij om me te zien! Lawrence nam me mee naar de andere kant van het park en wees me een stoel waar ik kon gaan zitten. Ik zat schuin achter de grote mannen. Nu begreep ik ook waar ‘de saluut en het kijken naar rechts’ voor stond, het was om hen te groeten. Lawrence riep me bij hem, hij stond met een politieman te praten. Het was het hoofd van de politie en hij wilde mijn naam weten, waar ik vandaan kwam en waarom ik in Ghana ben. Net hoofd van de politie die Netherlands met een d schrijft, wat n grap haha. Opeens zag ik dat mama Rita achter de grote mannen op een van de grote stoelen zat. Toen alles was afgelopen en alle scholen hadden gemarcheerd, kwam er een politieauto aanrijden met daarachter een aantal grote chique auto’s. Naast de grote mannen stapte ook Rita in een van de auto’s. Wauw ik wist helemaal niet dat ze zo’n hoge functie had in het hele politieke gebeuren. Lawrence en ik volgde de stoet en kwamen aan bij een huis. Rita nam me mee in een kamer waar o.a. de grote mannen zaten. Ik snapte het niet helemaal maar de meeste van heb hebben een grote functie en enkele werken voor de president. En daar zat ik dan in een kamer tussen… Maar zoals papa altijd zegt: ‘Koning, keizer, admiraal, poepen doen we allemaal!’ We kregen drinken aangeboden en later ook een bord met rijst en kip waar je U tegen zegt. Ik probeerde tussen hen natuurlijk heel netjes de kip te eten met mijn vork maar moest toch stiekem af en toe vlug even een paar vingers gebruiken. Gelukkig stond de dikke flatscreen tv aan en hoefde ik niet de hele tijd iemand aan te gapen. Later zag ik een andere man ook zitten frutten met zijn vork en z’n kip, maar hij gaf het sneller op en gebruikte al snel zijn handen. Na 2 uur daar zitten gingen we eindelijk naar huis, want het meeste wat ze ouwehoerde was in hun eigen taaltje en kon ik dus niet verstaan.

Zaterdag rustig aan gedaan. Rita nam me mee naar het voetbal. Teams uit verschillende regio’s moesten tegen elkaar spelen. Niet dat Rita veel van het voetballen heeft gezien, ze was vooral bezig met socializen, alles voor de stemmen. Een kerel zei tegen Rita dat ze een foto van hem en mij moest maken, in plaats van dat hij dat dan aan mij vraagt?! Een andere vroeg mijn nummer maar ik zei dat ik hem niet uit mijn hoofd wist. Oh maar dat was geen probleem want Rita was hem al aan het opnoemen. Als hij maar niet denk dat ik op ga nemen!

Zondag weer naar de kerk geweest. De eekhoorn die graag wilde vliegen was ook weer aanwezig. Verder was het al minder shocking dat de vorige keer omdat ik nu wist wat ik kon verwachten. Na de kerk namen de meiden me mee naar de markt waar we eten voor ’s avonds gingen kopen. Ik had niet verwacht dat er achter de smalle doorgang langs een klein gebouwtje zo’n grote markt zat! Ze verkochten alleen maar eten, maar dan ook wel aparte dingen. Alle delen van dieren lagen op de tafels. De poten en de neus van een varken staarde me aan. Ook begonnen alle vrouwen achter de kraampjes in het Dangme’s tegen me te praten, maarja dan krijg je niet veel meer dan een lach van me terug. ’s Avonds kreeg ik, zonder dat ik er om gevraagd had, een uitgebreide les over de bijbel van James. Nu we het daar toch over hadden kon ik meteen de vraag stellen die al vanaf het begin van mijn reis in mijn hoofd rondspookt. Namelijk of ze hier denken dat Jezus een blanke of een zwarte man is. Wij blanken denken dat hij blank is, en ik dacht misschien denken de zwarte mensen hier wel dat hij zwart is. Jaja daar hadden jullie zeker nog nooit over nagedacht?! James gaf het antwoord dat hij het niet weet, niemand die nu leeft heeft hem namelijk gezien. Maar hij zei ook dat de meeste mensen in Afrika zullen zeggen dat hij wit is. Oké opgelost, weer een zorg minder ;)!

Maandag had ik nog een dagje vrij. De eerste werkdag na 6 maart zijn alle scholen gesloten. Otu zou me eigenlijk vandaag met de meiden meenemen naar de grootste waterval van Ghana, maar helaas had Lawrence zijn auto nodig en ging het dus niet door, we zouden nu dinsdags gaan. Om 9 uur vroegen ze of ik honger had want de rijst was klaar. Mwa rijst als ontbijt gaat het voor mij niet worden.
Vandaag wel een echt wilde slang gezien, maar hij was wel dood, aangereden. Ik natuurlijk als een echte toerist daar een foto van maken haha. Daarna Linda het spelletje pesten geleerd. Het duurde even voordat ze het door had, maar daarna wilde ze ook echt niet meer stoppen. Ik zei dat ik vandaag wel aardappels ging eten, voordat ik ze weg moet gooien omdat ze te lang liggen. Rita heeft ze immers speciaal voor mij gekocht. Achteraf was ik heel erg blij toen ik zag wat de rest van het gezin at. In de soep van de fufu waren letterlijk alle ingewanden van een geit te vinden. Jakkie bah, en hun hier maar allemaal smullen!

Dinsdags stond ik om 7 uur klaar om naar de waterval te gaan. Maar omdat het de dag ervoor zo hard geregend had, konden we beter niet met de auto van Lawrence gaan. Dus werd er rondgebeld voor een taxivriendje, die ons voor een niet te dure prijs daar mee naar toe wilde nemen. Maar helaas geen resultaat na de hele belronde. Dus het uitje wordt verplaatst naar zaterdag. Wel jammer want ik had me er wel op verheugd. Dus nu ging ik maar gewoon naar school vandaag. De leraar van klas 3 vroeg of hij mijn opblaaswereldbol mocht lenen. Hij had me er mee les zien geven en wilde hem gebruiken voor zijn les. Het ging over dag en nacht. Kijk, ze beginnen het hier te begrijpen, gebruik materialen tijdens de lessen!
Ook vroeg ik Sir Sackey vandaag waar ik een de cheapest telefoon hier in deze plaats kon vinden. mijn telefoon werkt echt niet meer en heb er alleen een nodig om hier te kunnen bellen. Maar toen zei hij dat ik de zijne wel kon gebruiken tot ik vertrok. Bijna alle mannen hebben hier 2 telefoons en dan ook nog 4 simkaarten ofzo. Als de ene provider dan goedkoper is gebruiken ze die haha. Ook vertelde hij dat zijn bruiloft is verplaatst van 11 naar 18 april, hij was helemaal bedroeft toen ik bevestigde dat ik de 18de vertrek. Maar toen ik zei dat ik pas ’s avonds vloog en er gewoon bij kan zijn was hij helemaal happy haha leuk. Ook kwam zijn vriendin langs omdat ik had gevraagd of ik wat jurken van haar kan kopen omdat ik eigenlijk maar 2 rokken heb voor op school. Ze verkoopt jurken en had er een stel meegenomen. Eigenlijk waren ze allemaal lelijk maar ik heb de twee beste er maar uitgekozen. Wel grappig de jurken komen gewoon allemaal van de Miss Etam of de Primark. Dus alle kleren die wij in zakken doen voor de arme landen worden hier dus waarschijnlijk allemaal weer een keer verkocht.

‘Wildplassen’ is hier trouwens heel normaal, of je nou een jongen of een meisje bent. Alleen doen de jongens het wel op een iets andere manier dan in Nederland. Hier trekken ze hun broekspijp omhoog en plassen zo langs een been af. Het was best grappig om het de eerste keer te zien. Ik had niet verwacht dat ook daar zelfs verschil in zat haha.

Een neger ben ik trouwens nog steeds niet want de schaduw is mijn grote vriend hier, en dan zweet ik me nog helemaal kapot. Dus de groeten uit het warme en zonnige Ghana!