Van de ene bruiloft naar de andere.

Vorige week woensdag nam Esther me mee naar de markt maar ik souvenirs kon scoren. Ik had van alles in m’n hoofd wat ik allemaal nog wilde kopen voordat ik vertrek, maar helaas was dat niet te vinden op deze markt. Ik ging weer naar huis met alleen een ketting en wat armbandjes, beetje jammer dus.

Ook heb ik vorige week een jurkje gescoord voor de bruiloft aankomend weekend. Ik heb wel een keer terug moeten gaan naar het ‘winkeltje’ want de eerste keer liep ik met een groot vraagteken de deur uit. Hoe kan ze 400 cedi voor een jurkje vragen. Maar thuis legde ze me uit dat ze 40 cedi bedoeld. Dat heeft te maken met de oude cedi’s die ze gebruikte, toen was alles in duizenden en zelfs miljoenen. De 40 cedi vond ik al wat beter klinken en daarvoor kon ik wel een keertje terug gaan.

Afgelopen vrijdag een stukje van een engagement in Ghana gezien. Een man uit ‘mijn kerk’ ging trouwen de dag erna en zijn verloofde is verre familie van sir Sackey en dus dan hij me mee zodat ik alvast een indruk had van wat ik de week erop kan verwachten.

Zaterdag, mijn een na laatste zaterdag in Ghana. Ik had met Adelaide (de dochter dan Lawrence en Rita afgesproken dat ik langs zou komen. ’s Morgens vroeg klaar voor vertrek vroeg Rita me wanneer ik weer terug kwam. Ik antwoorde vanavond. Maar dat was niet goed, ik moest daar maar blijven slapen. Maar ik zei dat Adelaide me niet had uitgenodigd om te blijven slapen, maar Rita zei ‘natuurlijk wel’. Dus ik nog snel wat extra spulletjes gepakt en toen echt vertrokken. Uitgestapt bij de ‘halte’ die Adelaide aan me had doorgegeven en na wat belletjes hadden we elkaar eindelijk gevonden. Ze nam me mee naar een groot hostel waar ze een kamer had. Normaal verblijf je met 4 personen in de kamer, er staan daarom ook 2 stapelbedden in, maar als je alles betaald kun je ook in je eentje een kamer hebben. Ze vertelde me dat ze me die dag mee nam naar een bruiloft van een van haar vriendinnen van de universiteit waar ze heeft gestudeerd. Daar had ik niet op gerekend en dus geen kleren voor mee genomen. Gelukkig kon ik een jurkje van Adelaide lenen en zag ik er toch een beetje presentatief uit. Na een uur was Adelaide eindelijk klaar met haar make-up en konden we beginnen aan de lange reis. Na 1,5 uur reizen door de hoofdstad kwamen we aan bij de kerk waar het al bijna was afgelopen. De bruid zag er prachtig uit. Toen de dienst was afgelopen werden er door iedereen 100 foto’s gemaakt, van de bruid en bruidegom maar ook van elkaar en zichzelf. Daarna op naar de receptie een eindje verderop. Het zag er prachtig uit, echt zoals het eruit ziet in een Amerikaanse film. In de buitenlucht en met prachtig versierde tafels en stoelen. In plaats van een bakje nootjes op tafel zoals in Nederland kreeg iedereen een eigen bordje met nootjes. En aangezien alcohol in Ghana een schande is om te drinken kreeg iedereen blikjes cola, sinas en energydrink aangeboden. Daarna arriveerde de bruid en de bruidegom, dansend over de rode lopen richting hun suite. Er werden wat woordjes gedaan en natuurlijk viel ik op als enige blanke dus kwam de microfoon als snel naar mij toe. Na de vele woordjes werd iedereen uitgenodigd voor het buffet, natuurlijk rijst. Er ontstond meteen een lange rij dus wij bleven zitten in de hoop dat de rij langzaam korter zou worden. Dat werd hij helaas niet dus uiteindelijk sloten we toch maar aan. De lucht was inmiddels erg donker geworden en het begon langzaam te druppen. En daarna regen, en zoals dat in Ghana gebeurd, erg hard! Wij hadden ondertussen nog steeds geen eten en ook de borden waren op. Dus opzoek naar iemand die al klaar was met eten waarvan we het bord konden overnemen. Deze gewassen en in de stromende regen richting het buffet. Helaas was alles al op dus met een klein restje spaghetti en rijst terug onder de tent. De bruiloft was letterlijk in het water gevallen. Het was verschrikkelijk, iedereen had het koud, een tent stortte in door de zware regen die er op bleef liggen en de bruid en bruidegom vertrokken ondertussen naar huis. En ook de rest van de gasten verliet langzaam de bruiloft want het stopte maar niet met regenen. Na een lange terugreis kwamen we eindelijk weer aan in het hostel waar Adelaide water voor me kookte zodat ik me kon wassen met warm water. Wauw dat is een lange tijd geleden, dat was even genieten! En ook is hier altijd stromend water en hoef je de wc dus niet zelf door te spoelen met een emmer met water, wat een luxe!

Zondag lekker uitgeslapen en daarna richting de kerk bij het hostel om de hoek. Ook nu waren we weer veel te laat dus we waren alleen het laatste uur van de dienst aanwezig. ’s Middags nam Adelaide me mee naar een plek waar ik echte Afrikaanse maskers en andere souvenirs kon kopen. En geloof het of niet, ik word steeds beter in afdingen. Helemaal happy met al m’n aankopen weer terug naar Adelaide’s huis. Beneden in ‘de kantine’ eten gekocht en gezellig geklets. Adelaide vertelde me veel over de familie en waarom haar nichtjes bij Adelaide’s ouders in huis wonen. Er werd me heel veel meer duidelijk, en ik begon het eindelijk allemaal te snappen hoe het zit. Erg triest om te horen over sommige situaties, dat kunnen wij ons in Nederland niet voorstellen. Eigenlijk was mijn plan om zondags weer naar huis te gaan zodat Adelaide maandag weer gewoon kon gaan werken. Maar ze wilde graag dat ik nog een nachtje bleef en had op haar werk een verlofdag aangevraagd. Dus na het kijken van een film bleef ik nog een nachtje slapen.

Maandags vroeg Adelaide of ik een gebakken eitje wilde in de ochtend. Dat lustte ik wel maar ik had niet verwacht dat ze er 3 voor mij ging bakken! Ze willen me hier allemaal dik terug naar Nederland sturen zodat ze thuis niet kunnen zeggen dat er niet goed voor me gezorgd is. Daarna kwam er een vriend van Adelaide langs die ons mee nam naar de shopping mall in Accra. Wauw, het leek even alsof ik gewoon in Nederland was, echte winkels waar de prijzen al aan de kleding en alles hangen. Daarna nog naar een andere plek waar ze ook allerlei Afrikaanse spullen verkochten. Na wat rond snuffelen vond ik dat ik wel genoeg had uitgegeven en was het tijd om terug te gaan. Aangekomen in het hostel zei ik dat ik maar beter richting huis kon gaan want ik wist dat er een grote berg was op me lag te wachten. Afscheid genomen van Adelaide en afgesproken dat ik haar de volgende keer ontmoet op haar bruiloft over ’n paar jaar! Thuis waren ze blij om me weer te zien want ze hadden me weer gemist, ook al was ik maar 3 dagen weg geweest. ’s Avonds Rita een hoop tips gegeven over dingen die wij belangrijk vinden of toepassen in het basisonderwijs in Nederland. Hopelijk kan ze er iets mee en vooral wordt het ook toegepast door de leraren.

De week op school was helaas minder leuk dan verwacht. Alle leerlingen begonnen deze week met de examens. Dat betekend dat hun dag er uit ziet als: examen – pauze – examen – pauze – examen. Ik kon dus weinig doen deze week, maar daardoor had ik wel tijd om aan mijn opdrachten voor school te werken. Maar gelukkig hebben ze vandaag hun laatste examens gemaakt dus morgen beloofd een leuk dagje te worden denk ik zo!

En toen waren mijn laatste dagen in Ghana alweer in zicht. Maar daar ga ik zeker leuke dagen van maken. Ik ga veel kinderen blij maken met alle cadeautjes die ik heb meegebracht vanuit Nederland. Het opgehaalde geld uit het potje geef ik aan de school. Dit gaan ze gebruiken voor computers voor te gebruiken bij de ICT lessen. Een hele goede investering dacht ik zo. Het is belangrijk dat de leerlingen leren werken met een computer voor in de toekomst en maar enkele hebben thuis een computer. Nu worden de ICT lessen allemaal gegeven uit een boek waar ze alleen met de plaatjes een voorstelling kunnen maken. En dan zaterdag, de dag van vertrek, de bruiloft van m’n grote vriend. Ik ben benieuwd. Hoe dit gaat verlopen lezen jullie als ik weer in Nederland ben, want zaterdagavond vlieg ik weer terug. Ik heb er stiekem wel zin in want ik heb veel van jullie en van het leven in Nederland gemist! Tot snel! :)