Van het ene plan, naar het andere plan, naar huis
Blijf op de hoogte en volg Imke
06 April 2015 | Ghana, Somanya
De plannen voor mijn grote reis waren gewijzigd. Ik zou een dag later vertrekken, dus zaterdag pas. Zaterdag rond 8 uur zou ik vertrekken. Rita, Lawrence, Adelaide en Arnold (die speciaal dit weekend allebei naar huis zijn gekomen) waren ondertussen al vertrokken naar Accra voor daddy’s speciale dag. Hij is een pastoor, en blijkbaar een hele goede want dit weekend werd hij geëerd. Het was bijna 8 uur; ik had me mentaal al voorbereid op de busreis van 12 uur, m’n tassen stonden al helemaal klaar maar toch had ik er geen goed gevoel over. Ook misschien omdat ik maar zo weinig informatie had over hoe ik moest reizen. Dus op het laatste moment besloot ik om niet te gaan. Ik had het Mole national park erg graag willen bezoeken maar toch zei m’n gevoel dat ik niet moest gaan, dus bleef ik thuis. Heel m’n tas dus maar weer uit gepakt ;).
Zondag was er nog een speciale dag voor daddy, dit keer in zijn eigen kerk. Hij was erg blij dat ik er dus bij kon zijn aangezien mijn reis niet door ging. Vandaag speciaal m’n andere Afrikaanse outfit aangedaan. Ik ben er zelf niet zo over te spreken maar hier vindt iedereen hem helemaal geweldig staan, smaken verschillen. De vrouw die de kleding voor je heeft gemaakt heeft het al allemaal terug gekregen omdat mijn schouders veel te breed zijn dus moet ze er steeds een langere rits in zetten haha.
In de kerk waren er ook een aantal pastoors van andere kerken. Een ging een woordje doen, maar dat waren nogal veel woordjes, hij was zeker langer dan een uur bezig. Het was erg warm in de kerk dus tijdens zijn mega verhaal glipte ik er even tussen uit om buiten te gaan zitten. Daar kwam ik de vrouw tegen waar ik tijdens de life walk de meeste tijd had naast gelopen en mee had gekletst. Ze kwam naar me toe en gaf me meteen een knuffel, haha oké. Toen de andere pastoor eindelijk klaar was met buurten deed Lawrence nog een woordje en daarna kon iedereen geld in de envelop doen voor hem. Als cadeau voor zijn huldiging ofzo. Na de kerk werd iedereen uitgenodigd om naar ons huis te komen waar 4 vrouwen al vanaf 6 uur ‘s morgens bezig waren met het koken van het eten. Er was fufu, 3 soorten rijst wat ze konden eten met vis of kip. En welteverstaan, 5 kilo kippenpoten uit Holland, die smaakten dus extra lekker na hun verre reis hier naar toe. Ook was er een salade van GROENTE, wauw wat had ik dat gemist. De enige groente die ik hier eet is tomaat. In de stew’s zit verder geen groente of ze verstoppen het heel erg goed. Na een uur waren alle gasten ook weer weg, ze kwamen dus echt alleen maar voor het eten haha, dat is wel duidelijk. ’s Middags was er een meeting op school, voor informatie voor de ouders. Arnold kwam even mededelen dat daddy op me wachtte op school, oftewel er werd verwacht dat ik daar heen ging. Ik ben de beroerdste niet, dus maar richting school, op zondag. Daar moest ik tussen de hoofden van de school gaan zitten. Ik verstond er allemaal niks van want alles wat gezegd werd was in Dangme. Ik hoorde alleen af en toe het woord ‘blafono’ en ‘Dedekosi’ vallen, dus wist ik dat het ook over mij ging. Daarna zelf nog even iets tegen de ouders gezegd de helft keek me aan alsof ik chinees praatte, en verstonden er volgens mij niks van. Maar het idee was leuk. Een kwartier nadat ik binnen kwam vallen was het alweer afgelopen en konden we weer richting huis. Thuis was alles alweer opgeruimd alsof er ‘s middags geen bezoek was geweest.
Ik had besloten dat ik toch wel ergens naar toe wilde gaan deze week, aangezien iedereen op school wist dat ik er een paar dagen niet zou zijn. Dus besloot ik naar Kumasi te reizen, de tweede grootste stad na de hoofdstad Accra. Het overstappen op alle trotro’s ging allemaal verrassend goed, en de rest van de details over de heenreis zal ik jullie besparen! In de trotro hing een tv waar korte Ghanese films werden afgespeeld. Echt verschrikkelijk, de Nederlandse animatiefilms van Disney hebben nog een beter verhaal.
Rond 8 uur in de ochtend had ik het huis in Somanya verlaten en rond 5 uur had ik een hotel gevonden in Kumasi. Dat was nog niet zo makkelijk. Toen ik de trotro uitstapte had ik even geen idee welke kant ik op moest. Maar gelukkig nam een jongen uit de trotro me op sleeptouw en wees me de goede kant op. Aangekomen in m’n hotelletje stonden er 3 Duitsers bij de balie die ook net aangekomen waren in Kumasi. Met een van hen bleek ik later de badkamer te moeten delen. Hij vond het maar raar om te horen dat ik de zoo in Kumasi ging bezoeken, een dierentuin in Afrika. Ja, en daarom juist. Ik ben benieuwd of het er net zo uit ziet als ik in m’n hoofd heb. ’s Avonds maar was eten langs de weg gehaald. Je kunt hier overal eten kopen, ook gewoon rijst en spaghetti langs de weg. Dat is ook makkelijker te vinden dan een restaurant. Het hotel waar ik sliep lag midden in de stad dus er was erg veel lawaai, maar gelukkig was ik moe genoeg om gewoon in slaap te vallen.
Dinsdag werd ik dus wakker in mijn nederige hotelkamertje. Vandaag stond de Kumasi zoo en het Fort op het programma. Ik had op mijn kaartje in m’n reisgids gevonden waar mijn hotel lag dus ik dacht zo wel even de weg te vinden naar de zoo. Maar dat leek makkelijker dan het was. De straatnamen klopte niet helemaal met die in mijn boekje dus vroeg ik alsnog alle mensen maar om hulp. Onderweg ook maar even een ontbijtje gescoord. Achter een kraampje moest ik plaatsnemen. Ze bracht me brood met ei. Mijn overbuurman had hetzelfde met een mega-salade met o.a. witte bonen in tomatensaus. Mwa, dat is me iets te veel van het goede in de ochtend. Uiteindelijk de zoo gevonden, midden in de stad naast een drukke weg. Het zag er allemaal een beetje armzalig uit, en de helft van de hokken stond leeg. In een van de hokken zaten twee apen met zo’n rode kont. Toen ik ze even aan stond te gapen keerde eentje z’n kont naar me toe, haha. Wel sneu om te zien dat de meeste dieren alleen in een kooi zitten, terwijl ze op de beschrijving mooi neer zetten dat het een dier is wat normaal in een groep leeft?! Na drie kwartier was ik rond en had ik het ook wel gezien dus terug naar het hotel. Onderweg een kleingesneden pawpaw gekocht, jaja ik weet voortaan wel welk Ghanees eten ik lekker vind. ‘s Middags naar het Fort van Kumasi gegaan, wat sinds een lange tijd omgetoverd is tot een museum. Iedere keer als ze vragen om mijn studentenpas omdat ik aangeef dat ik een student ben (en korting krijg) laat ik m’n ID zien. Ze weten volgens mij niet zo goed wat ze daar mee aan moeten, maar keuren het iedere keer goed haha. Ik kreeg een rondleiding, in m’n eentje. Gelukkig kwam er na 5 minuten een vrouw uit Spanje me vergezellen. Ik voelde me alleen wel een beetje dom. De jongen die de rondleiding gaf stelde een hoop vragen over de geschiedenis en die Spaanse vrouw wist alles en was er ook echt geïnteresseerd in, maar ik wist eigenlijk helemaal niks. Maar ik knikte iedere keer maar ‘ja’ aangezien hij toch niet om uitleg vroeg. Op de terugweg naar het hotel kwam ik langs een hoop kraampjes met Afrikaanse dingen die ik het liefst allemaal wel zou willen kopen. Maar het is beter als ik hier even mee wacht en met een van m’n zusjes naar zo’n markt ga, nu wordt ik toch alleen maar afgezet. Als ik over straat loop door deze drukke stad hoor ik van alle kanten ‘Obroni’ (wat ook wit persoon betekend maar dan in ‘n ander Ghanees taaltje), gesiss (hoe ze de aandacht van mensen willen) en voelde ik de ogen van alle mannen in m’n rug branden. Ik word er helemaal gek van, ik ben blij als ik straks in Nederland weer normaal over straat kan lopen. ’s Avonds op zoek gegaan naar een echt restaurantje, en gevonden! Ik was helemaal happy om weer een keer friet om m’n bord te hebben na 7 weken alleen maar rijst, spaghetti of yam!
Woensdag weer bij hetzelfde kraampje ontbeten omdat het me de dag daarvoor zo goed bevallen was. Ik had eigenlijk in m’n hoofd om terug te reizen naar Accra en om daar een hotel met zwembad de zoeken om lekker te gaan relaxen, maar m’n plannen toch weer gewijzigd. Ik hou er niet van om alleen te zijn. Ondanks dat er in deze stad zoveel mensen zijn, ben je toch alleen. Rita zegt dat dat komt omdat ik in februari geboren ben, in deze maand geboren betekend namelijk dat je van mensen houdt. Ik besloot daarom om weer lekker naar huis te gaan en daar maar lekker te gaan relaxen, dan maar zonder zwembad. Gelukkig wil iedereen me nog steeds graag helpen en heb ik dus de juiste bus of trotro zo gevonden. Na 10 uur reizen kwam ik om 5 uur eindelijk thuis aan. Ik was gesloopt. De voordeur was dicht dus ik was bang dat er niemand thuis was. Gelukkig kwamen mijn 3 zusjes me al tegemoet om me te omhelzen kussen en zeggen hoeveel ze me gemist hadden. Een warm welkom, dat wordt dus nog wat als ik over 2 weken echt vertrek. Ama vertelde dat de kinderen op school me allemaal hadden gemist en dat ze vroegen waar ik was. Ama vertelde ze dat ik naar huis was. Ze snapt niet helemaal dat je ook in Ghana kunt reizen en niet alleen van hier naar Nederland. Ze vroeg ook of ik mijn vriendje had gezien haha. Tja, leg dat maar eens uit! Het was banku-dag vandaag thuis, maar gelukkig was Esther voor mij al rijst met stew aan het koken dus kon ik lekker onderuit op de bank gaan zitten.
Donderdag kwam Esther na school aan met een tasje met armbandjes. Twee kids uit klas 5 hadden ze aan Esther gegeven, zodat zij ze aan mij kon geven. Ze hebben waarschijnlijk niet door dat ik de komende twee weken gewoon nog op school ben. Erg lief, maar ik neem ze maandag gewoon mee terug naar school zodat zij ze zelf aan mij kunnen geven.
Vrijdag werden alle kleren uit de kast gehaald. Met Pasen is het de bedoeling dat mensen iets afstaan aan de armere mensen hier in Ghana. Dat kan alles zijn, eten, drinken of dus kleding. Er lag een grote berg kleding in de gang, en ik kon natuurlijk ook niet achterblijven. Dus ik ook een goede daad gedaan, en het een en ander afgestaan. Een paar kleren van mij wilde Esther graag hebben, zodat ze die straks aan kan doen als ze mij mist.
En toen was het Pasen. Hier staat het verhaal van wat er gebeurde met Jezus natuurlijk centraal. Ook in de kerk zondag ging het hier uitgebreid over. We kregen in de kerk allemaal een hostie en een klein bekertje met drinken (het bloed van Jezus). Hier is het niet gebruikelijk dat je iedere keer een hostie krijgt, dus alleen op speciale dagen zoals met Pasen. Ook kregen we olie (de power van God). Het was de bedoeling dat je het op je lichaam smeerde. Sommige schudde het hele flesje leeg over hun gezicht en in hun haar maar dat vond ik iets te veel van het goede. Dus ik deed maar bescheiden een paar druppeltjes op mijn voorhoofd.
Ohja, en de paashaas kennen ze hier niet. Ze vinden het maar een raar verhaal dat een konijn chocolade eitjes gaat verstoppen. Misschien ook maar goed want die paaseitjes smelten toch binnen 1 seconde door de temperatuur hier. En dat zou natuurlijk zonde zijn…
Maandag was er een speciale dag voor de kids. De kerk van pastoor Lawrence organiseert ieder jaar op tweede paasdag een dag genaamd fungames. Voor de kinderen in deze kerk en in twee andere kerken waarvan de meeste kinderen een of beide ouders verloren hebben, en het dus vaak niet breed hebben thuis. Al het eten wat de kids deze dag kregen was voor hen allemaal gratis en was gesponsord door anderen. Er kwamen veel kinderen op af en het was erg gezellig. Er werden simpele spelletjes gedaan zoals zaklopen, stoelendans en water doorgeven. Natuurlijk deed ook Imke mee met een paar spelletjes. Aan het einde van de dag kregen de kinderen van de twee andere kerken veel spullen toegereikt zoals kleding, tassen en eten. Ze waren er erg blij mee, en dat is de bedoeling hier, vooral met Pasen!
Je geloofd het of niet, maar Imke wordt een echte Afrikaan. Zelfs ik heb rijst gegeten in de ochtend. Eigenlijk was het bij gebrek aan ander eten, want er was niks in huis, maar het smaakte eigenlijk wel goed!
Tot de volgende keer maar weer! :)
Zondag was er nog een speciale dag voor daddy, dit keer in zijn eigen kerk. Hij was erg blij dat ik er dus bij kon zijn aangezien mijn reis niet door ging. Vandaag speciaal m’n andere Afrikaanse outfit aangedaan. Ik ben er zelf niet zo over te spreken maar hier vindt iedereen hem helemaal geweldig staan, smaken verschillen. De vrouw die de kleding voor je heeft gemaakt heeft het al allemaal terug gekregen omdat mijn schouders veel te breed zijn dus moet ze er steeds een langere rits in zetten haha.
In de kerk waren er ook een aantal pastoors van andere kerken. Een ging een woordje doen, maar dat waren nogal veel woordjes, hij was zeker langer dan een uur bezig. Het was erg warm in de kerk dus tijdens zijn mega verhaal glipte ik er even tussen uit om buiten te gaan zitten. Daar kwam ik de vrouw tegen waar ik tijdens de life walk de meeste tijd had naast gelopen en mee had gekletst. Ze kwam naar me toe en gaf me meteen een knuffel, haha oké. Toen de andere pastoor eindelijk klaar was met buurten deed Lawrence nog een woordje en daarna kon iedereen geld in de envelop doen voor hem. Als cadeau voor zijn huldiging ofzo. Na de kerk werd iedereen uitgenodigd om naar ons huis te komen waar 4 vrouwen al vanaf 6 uur ‘s morgens bezig waren met het koken van het eten. Er was fufu, 3 soorten rijst wat ze konden eten met vis of kip. En welteverstaan, 5 kilo kippenpoten uit Holland, die smaakten dus extra lekker na hun verre reis hier naar toe. Ook was er een salade van GROENTE, wauw wat had ik dat gemist. De enige groente die ik hier eet is tomaat. In de stew’s zit verder geen groente of ze verstoppen het heel erg goed. Na een uur waren alle gasten ook weer weg, ze kwamen dus echt alleen maar voor het eten haha, dat is wel duidelijk. ’s Middags was er een meeting op school, voor informatie voor de ouders. Arnold kwam even mededelen dat daddy op me wachtte op school, oftewel er werd verwacht dat ik daar heen ging. Ik ben de beroerdste niet, dus maar richting school, op zondag. Daar moest ik tussen de hoofden van de school gaan zitten. Ik verstond er allemaal niks van want alles wat gezegd werd was in Dangme. Ik hoorde alleen af en toe het woord ‘blafono’ en ‘Dedekosi’ vallen, dus wist ik dat het ook over mij ging. Daarna zelf nog even iets tegen de ouders gezegd de helft keek me aan alsof ik chinees praatte, en verstonden er volgens mij niks van. Maar het idee was leuk. Een kwartier nadat ik binnen kwam vallen was het alweer afgelopen en konden we weer richting huis. Thuis was alles alweer opgeruimd alsof er ‘s middags geen bezoek was geweest.
Ik had besloten dat ik toch wel ergens naar toe wilde gaan deze week, aangezien iedereen op school wist dat ik er een paar dagen niet zou zijn. Dus besloot ik naar Kumasi te reizen, de tweede grootste stad na de hoofdstad Accra. Het overstappen op alle trotro’s ging allemaal verrassend goed, en de rest van de details over de heenreis zal ik jullie besparen! In de trotro hing een tv waar korte Ghanese films werden afgespeeld. Echt verschrikkelijk, de Nederlandse animatiefilms van Disney hebben nog een beter verhaal.
Rond 8 uur in de ochtend had ik het huis in Somanya verlaten en rond 5 uur had ik een hotel gevonden in Kumasi. Dat was nog niet zo makkelijk. Toen ik de trotro uitstapte had ik even geen idee welke kant ik op moest. Maar gelukkig nam een jongen uit de trotro me op sleeptouw en wees me de goede kant op. Aangekomen in m’n hotelletje stonden er 3 Duitsers bij de balie die ook net aangekomen waren in Kumasi. Met een van hen bleek ik later de badkamer te moeten delen. Hij vond het maar raar om te horen dat ik de zoo in Kumasi ging bezoeken, een dierentuin in Afrika. Ja, en daarom juist. Ik ben benieuwd of het er net zo uit ziet als ik in m’n hoofd heb. ’s Avonds maar was eten langs de weg gehaald. Je kunt hier overal eten kopen, ook gewoon rijst en spaghetti langs de weg. Dat is ook makkelijker te vinden dan een restaurant. Het hotel waar ik sliep lag midden in de stad dus er was erg veel lawaai, maar gelukkig was ik moe genoeg om gewoon in slaap te vallen.
Dinsdag werd ik dus wakker in mijn nederige hotelkamertje. Vandaag stond de Kumasi zoo en het Fort op het programma. Ik had op mijn kaartje in m’n reisgids gevonden waar mijn hotel lag dus ik dacht zo wel even de weg te vinden naar de zoo. Maar dat leek makkelijker dan het was. De straatnamen klopte niet helemaal met die in mijn boekje dus vroeg ik alsnog alle mensen maar om hulp. Onderweg ook maar even een ontbijtje gescoord. Achter een kraampje moest ik plaatsnemen. Ze bracht me brood met ei. Mijn overbuurman had hetzelfde met een mega-salade met o.a. witte bonen in tomatensaus. Mwa, dat is me iets te veel van het goede in de ochtend. Uiteindelijk de zoo gevonden, midden in de stad naast een drukke weg. Het zag er allemaal een beetje armzalig uit, en de helft van de hokken stond leeg. In een van de hokken zaten twee apen met zo’n rode kont. Toen ik ze even aan stond te gapen keerde eentje z’n kont naar me toe, haha. Wel sneu om te zien dat de meeste dieren alleen in een kooi zitten, terwijl ze op de beschrijving mooi neer zetten dat het een dier is wat normaal in een groep leeft?! Na drie kwartier was ik rond en had ik het ook wel gezien dus terug naar het hotel. Onderweg een kleingesneden pawpaw gekocht, jaja ik weet voortaan wel welk Ghanees eten ik lekker vind. ‘s Middags naar het Fort van Kumasi gegaan, wat sinds een lange tijd omgetoverd is tot een museum. Iedere keer als ze vragen om mijn studentenpas omdat ik aangeef dat ik een student ben (en korting krijg) laat ik m’n ID zien. Ze weten volgens mij niet zo goed wat ze daar mee aan moeten, maar keuren het iedere keer goed haha. Ik kreeg een rondleiding, in m’n eentje. Gelukkig kwam er na 5 minuten een vrouw uit Spanje me vergezellen. Ik voelde me alleen wel een beetje dom. De jongen die de rondleiding gaf stelde een hoop vragen over de geschiedenis en die Spaanse vrouw wist alles en was er ook echt geïnteresseerd in, maar ik wist eigenlijk helemaal niks. Maar ik knikte iedere keer maar ‘ja’ aangezien hij toch niet om uitleg vroeg. Op de terugweg naar het hotel kwam ik langs een hoop kraampjes met Afrikaanse dingen die ik het liefst allemaal wel zou willen kopen. Maar het is beter als ik hier even mee wacht en met een van m’n zusjes naar zo’n markt ga, nu wordt ik toch alleen maar afgezet. Als ik over straat loop door deze drukke stad hoor ik van alle kanten ‘Obroni’ (wat ook wit persoon betekend maar dan in ‘n ander Ghanees taaltje), gesiss (hoe ze de aandacht van mensen willen) en voelde ik de ogen van alle mannen in m’n rug branden. Ik word er helemaal gek van, ik ben blij als ik straks in Nederland weer normaal over straat kan lopen. ’s Avonds op zoek gegaan naar een echt restaurantje, en gevonden! Ik was helemaal happy om weer een keer friet om m’n bord te hebben na 7 weken alleen maar rijst, spaghetti of yam!
Woensdag weer bij hetzelfde kraampje ontbeten omdat het me de dag daarvoor zo goed bevallen was. Ik had eigenlijk in m’n hoofd om terug te reizen naar Accra en om daar een hotel met zwembad de zoeken om lekker te gaan relaxen, maar m’n plannen toch weer gewijzigd. Ik hou er niet van om alleen te zijn. Ondanks dat er in deze stad zoveel mensen zijn, ben je toch alleen. Rita zegt dat dat komt omdat ik in februari geboren ben, in deze maand geboren betekend namelijk dat je van mensen houdt. Ik besloot daarom om weer lekker naar huis te gaan en daar maar lekker te gaan relaxen, dan maar zonder zwembad. Gelukkig wil iedereen me nog steeds graag helpen en heb ik dus de juiste bus of trotro zo gevonden. Na 10 uur reizen kwam ik om 5 uur eindelijk thuis aan. Ik was gesloopt. De voordeur was dicht dus ik was bang dat er niemand thuis was. Gelukkig kwamen mijn 3 zusjes me al tegemoet om me te omhelzen kussen en zeggen hoeveel ze me gemist hadden. Een warm welkom, dat wordt dus nog wat als ik over 2 weken echt vertrek. Ama vertelde dat de kinderen op school me allemaal hadden gemist en dat ze vroegen waar ik was. Ama vertelde ze dat ik naar huis was. Ze snapt niet helemaal dat je ook in Ghana kunt reizen en niet alleen van hier naar Nederland. Ze vroeg ook of ik mijn vriendje had gezien haha. Tja, leg dat maar eens uit! Het was banku-dag vandaag thuis, maar gelukkig was Esther voor mij al rijst met stew aan het koken dus kon ik lekker onderuit op de bank gaan zitten.
Donderdag kwam Esther na school aan met een tasje met armbandjes. Twee kids uit klas 5 hadden ze aan Esther gegeven, zodat zij ze aan mij kon geven. Ze hebben waarschijnlijk niet door dat ik de komende twee weken gewoon nog op school ben. Erg lief, maar ik neem ze maandag gewoon mee terug naar school zodat zij ze zelf aan mij kunnen geven.
Vrijdag werden alle kleren uit de kast gehaald. Met Pasen is het de bedoeling dat mensen iets afstaan aan de armere mensen hier in Ghana. Dat kan alles zijn, eten, drinken of dus kleding. Er lag een grote berg kleding in de gang, en ik kon natuurlijk ook niet achterblijven. Dus ik ook een goede daad gedaan, en het een en ander afgestaan. Een paar kleren van mij wilde Esther graag hebben, zodat ze die straks aan kan doen als ze mij mist.
En toen was het Pasen. Hier staat het verhaal van wat er gebeurde met Jezus natuurlijk centraal. Ook in de kerk zondag ging het hier uitgebreid over. We kregen in de kerk allemaal een hostie en een klein bekertje met drinken (het bloed van Jezus). Hier is het niet gebruikelijk dat je iedere keer een hostie krijgt, dus alleen op speciale dagen zoals met Pasen. Ook kregen we olie (de power van God). Het was de bedoeling dat je het op je lichaam smeerde. Sommige schudde het hele flesje leeg over hun gezicht en in hun haar maar dat vond ik iets te veel van het goede. Dus ik deed maar bescheiden een paar druppeltjes op mijn voorhoofd.
Ohja, en de paashaas kennen ze hier niet. Ze vinden het maar een raar verhaal dat een konijn chocolade eitjes gaat verstoppen. Misschien ook maar goed want die paaseitjes smelten toch binnen 1 seconde door de temperatuur hier. En dat zou natuurlijk zonde zijn…
Maandag was er een speciale dag voor de kids. De kerk van pastoor Lawrence organiseert ieder jaar op tweede paasdag een dag genaamd fungames. Voor de kinderen in deze kerk en in twee andere kerken waarvan de meeste kinderen een of beide ouders verloren hebben, en het dus vaak niet breed hebben thuis. Al het eten wat de kids deze dag kregen was voor hen allemaal gratis en was gesponsord door anderen. Er kwamen veel kinderen op af en het was erg gezellig. Er werden simpele spelletjes gedaan zoals zaklopen, stoelendans en water doorgeven. Natuurlijk deed ook Imke mee met een paar spelletjes. Aan het einde van de dag kregen de kinderen van de twee andere kerken veel spullen toegereikt zoals kleding, tassen en eten. Ze waren er erg blij mee, en dat is de bedoeling hier, vooral met Pasen!
Je geloofd het of niet, maar Imke wordt een echte Afrikaan. Zelfs ik heb rijst gegeten in de ochtend. Eigenlijk was het bij gebrek aan ander eten, want er was niks in huis, maar het smaakte eigenlijk wel goed!
Tot de volgende keer maar weer! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
